Woolton Pie – Battlefield V – War Stories: Under No Flag – placek ziemniaczany z warzywami

Oto następny wpis z Battlefield V inspirowany epizodem Pod Flagą Niczyją (Under No Flag) z cyklu Opowieści Wojenne (War Stories). Tym razem gramy jako Billy Bridger, ekspert od wysadzania, jeden z tzw. „wykolejeńcow”, który podczas odsiadki w londyńskim więzieniu został zwerbowany przez generała George’a Masona do brawurowej misji w Afryce Północnej. Akcja epizodu zainspirowana jest operacjami brytyjskiej jednostki SBS, Special Boat Section, specjalizującej się w działaniach dywersyjnych i złożona z ludzi skłonnych do podejmowania szybkich, zdecydowanych ruchów podczas akcji. Muszę przyznać, że ten epizod podobał mi się znaczeni bardziej niż Nordlys – głównie ze względu na dynamiczną akcję i ciekawie przedstawioną relację pomiędzy bohaterami. Do samej rozgrywki nie można się zbytnio przyczepić – mamy do wyboru różnorodny ekwipunek, a także elastyczność w doborze drogi i sposobu pokrzyżowania planów Luftwaffe. Czuć, że charakter bohatera jest spójny z jego poczynaniami i wszystko spina się w całkiem przyjemny gameplay. Nie miałam jeszcze okazji pograć w pozostałe 2 epizody, ale na chwilę obecną ten wysuwa się na pozycję nr 1.

Skoro mowa już o działaniach brytyjskich oddziałów podczas II Wojny Światowej, to warto zatrzymać się chwilę przy zwyczajach kuchennych samych Brytyjczyków w tym okresie. Jak w wielu innych państwach europejskich, mieszkańcy Wysp Brytyjskich zmagali się z brakami w zapasach żywności, więc nawet sam rząd włączył się do propagowania wiedzy na temat tego, jak najekonomiczniej wykorzystywać ubogie zasoby jedzenia przez brytyjskich obywateli. Na początku lat 40. XX wieku roku szef kuchni z hotelu Savoy zaproponował przepis na danie proste, acz pyszne i pożywne – placek (tartę) wypełnioną warzywami, które były łatwo dostępne dla miejscowej ludności i nazwał go na cześć ministra żywienia, Lorda Wooltona, który sam z kolei chętnie promował ideę tego dania. Przepis został opublikowany na łamach The Times 26 kwietnia 1941 roku (źródło)i wg założeń spełniał wszystkie wymagania dotyczące zbilansowanej, odżywczej diety mimo dość ubogiego składu. Ciasto mogło być pełnoziarniste lub ziemniaczane i to nim pokrywano duszone wcześniej warzywa z odrobiną ziół i płatków owsianych. Propagowaniu przepisu towarzyszyły także kampanie promujące wykorzystanie marchewek i ziemniaków (Dr Carrot i Potato Pete) – celem bylo wyedukowanie ludności w przyrządzaniu różnorodnych potraw z tak prostych, ale łatwo dostępnych warzyw. Placek jednak nie cieszył się zbyt dobrą sławą jeśli chodzi o smak – mimo to spełnił jednak swoją misje, gdyż ludność podczas wojny prowadziła lepszą dietą, niż po niej – spożywano więcej warzyw, a mniej tłuszczów, cukrów i mięsa.

Spróbowaliśmy wykonać ten popularny podczas wojny przepis, trzymając się jego założeń – użyliśmy ciasta ziemniaczanego, warzyw (nie mieliśmy tylko rzepy, więc zastąpiliśmy ją pietruszką), a od siebie dodaliśmy tylko etap podsmażania warzyw dla uzyskania lepszego smaku. W wielu wersjach dodawano także tarty ser na wierzch ciasta i podawanego z sosem (po ang. gravy – wg nas najlepszy, bezmięsny odpowiednik to ciemny sos cebulowy). Mówiąc zupełnie szczerze – placek nie wygląda wcale zachęcająco i faktycznie osobom, które niekoniecznie radzą sobie dobrze w kuchni może wyjść z tego kuchenna katastrofa. Nie żebyśmy się przechwalali, ale przy zastosowaniu odpowiednich proporcji i technik przygotowania, ten placek jest naprawdę smaczny! Chrupiące z zewnątrz i puszyste w środku ciasto, aromatyczne warzywa, które są miękkie, a nie rozgotowane, a do tego wszystkiego posmak ziół i dymki. Jeśli ktoś lubi warzywa, to naprawdę jest to świetna propozycja na tani obiad dla całej rodziny, a nawet części kompanii 😉 Jeśli będziecie się trzymać naszych zaleceń, to wierzymy, że Wam też zasmakuje.

Dla ciekawskich – zbiór przepisów z kampanii Potato Pete, całkiem kreatywne wykorzystanie jednego produktu jako bazy do wielu dań.