Sałatka Inków z quinoa z Paititi – Shadow of the Tomb Raider

Fanką Lary Croft byłam już od najmłodszych lat. Pamiętam jak pierwszą część dostałam od taty i grałam w nią godzinami na moim pierwszym, prywatnym pececie. Jak na swoje czasy była to gra przełomowa, taka, którą wspomina się z niezwykłą nostalgią. Niestety, jak wszyscy zresztą wiedzą, seria po kilku całkiem udanych częściach zbłądziła i osobiście obawiałam się, że już nigdy nie wypełznie z grobowca fatalnego game designu. Jednakże moja nadzieja odżyła wraz z reaktywacją serii – mimo, że wersja z 2013 znacznie różniła się od pierwowzoru i przearanżowała samą Larę oraz jej zarys fabularny, to totalnie się w niej zadużyłam.

Trzecia część odświeżonej serii przygód Lary, czyli Shadow of Tomb Raider, mimo, że wcale nie powala nowościami, to jest świetnym ukoronowaniem dla mechanik, które świetnie sprawdzały się w poprzednich dwóch odsłonach. Strzelanie z łuku (uwielbiam!), crafting, rozbudowana eksploracja przepięknych miejsc z pomocą różnorodnego sprzętu, liczne zagadki (choć niezbyt trudne), znacznie więcej pływania i przyjemny system zwalczania wrogów cichym sposobem. Ale co najbardziej urzekło mnie w tej części to przedstawienie okolicznych wiosek, które Lara ma okazję zwiedzić podczas wizyty w Ameryce Południowej. Ma się wrażenie, że te miejsca naprawdę są pełne życia – mieszkańcy zajmują się swoimi obowiązkami: sprzedawcy wychwalają swoje produkty sprzedawane na targu, jedni oczyszczają mięso zwierząt na oczach klientów, gdy drudzy patroszą ryby, a jeszcze inni ucierają kukurydzę na mąkę. Każdy ma tutaj swoje opowiastki, które chętnie przekazuje intrygującej przybyszce z zewnątrz. Ja spędziłam grubo ponad 2h na zwiedzaniu Paititi – zaginionego miasta Inków, nie wspominając już o tym, ile zrobiłam screenshotów, zwłaszcza tych, gdzie pojawiają się kulinarne motywy.

Podczas eksploracji Paititi możemy zobaczyć, jak miejscowa ludność radzi sobie z uprawą i produkcją żywności – wszędzie pełno jest kukurydzy, fasoli, ziemniaków, są też miejsca gdzie rosną pomidory. W wielkich koszach widać przeróżne, kolorowe warzywa, ale nie brakuje też mięs – czy to oprawianych sarenek (omg!), królików, ptactwa, a także świeżo złowionych ryb. Można sobie wyobrazić jak cudownie musi smakować coś zrobione z tak świeżych i ekologicznych składników – albo spróbować prostej sałatki na bazie quinoi (komosy ryżowej zwanej potocznie „świętym zbożem” lub “złotym ziarnem Inków”) oraz składników charakterystycznych dla kuchni inkaskiej. Może nie wygląda odkrywczo, ale bardzo dobrze łączy w sobie różnorodne smaki i tekstury. To świetna przystawka na start podróży po kulinarnych inspiracjach z Tomb Raidera – bo wpisów z tej gry będzie znacznie więcej. 🙂